آ کلاه دار

- سلام به نور بیست و چهار سالگی

بیست و سه سالگی شور رو برگردوندم و گذاشتم اسپارک درونم هدایتم کنه. از دو رشته ای شدن تا سفر بی‌برنامه و تجربه‌های جدید به هیچ فکر و هیچ تجربه‌ای نه نگفتم. آوای بیست و سه ساله رو بیشتر از سال قبلش میشناسم. این همون آوای همیشگی بود. همونی که تند تند زندگی رو تغییر می ده و به هیچ فرصتی دست رد نمیزنه. بیست و سه سالگی، سالی شد که زندگی دوباره به روی آوا خندید و حس کردم اوضاع داره دوباره بهتر میشه. حس کردم جای زخم هام کمتر میسوزن و راحت تر خواسته هام رو به دست میارم. حس کردم ثبات نسبی شرایط اولیه ام برگشته و میتونم با خیال راحت تو جزئیات مدام تغییر ایجاد کنم.امسال به خودم یاد دادم که از ترس ریجکت شدن، دست از اقدام نکشم. من قدمی که باید رو بردارم و اجازه بدم نه بشنوم. همین فرصت‌های زیادی رو به روم باز کرد. فرصت‌هایی که فکر می‌کردم نه می‌شنوم اما برخلاف همیشه، با این وجود پا پیش گذاشتم و بعد نه نش

ادامه مطلب

وبلاگ های پیشنهادی